Fotobijschrift: toeval bestaat toch

De mooiste plek om te kamperen ligt (wat mij betreft) in Pechón. Dat is in Noord-West Spanje. De camping ligt direct aan de ruwe, Atlantische kust. En op het fijnste tentveldje stonden een paar zomers geleden alleen maar mijn favoriete auto’s. Inderdaad: klassieke Mercedessen. En dat was dus gewoon toeval… --------- Bekijk alle klassieke Mercedessen op Marktplaats. --------- We hadden net één nachtje een plekje op het midden van de camping. Best een eindje lopen naar het strand en naar het badhuis, maar wel met beetje uitzicht over zee. Prima zo. Echter… Waar we ook direct op uitkeken, was een hele fraaie Mercedes-Benz 508: een grote klassieke bestelbus die op de allermooiste plaats van Camping Las Arenas stond. De volgende ochtend zag ik de eigenaar van die grijze besteller inpakken. “Ga je weg?”, vroeg ik hem twee minuten en een haastige afdaling later. “Ja, ik zou mijn wagen maar vast hier neerzetten.”, antwoordde de sympathieke liefhebber die er net drie weken op had zitten. Ik rende naar onze plek.

Woest beukende zee

Er stonden twee leuke, klassieke Benzen naast elkaar: een witte 230 TE en dus een matgrijze 508. Vrouwlief pakte de spullen weer in en een uurtje later liepen we met een tent op onze rug over het pad naar de onderste en tevens beste plaats in wijde omtrek. Het was genieten op het onderste veldje. De hele nacht door hoorde je de woeste zee tegen de rotsen onder de tent beuken en het ontbijt, de lunch en het avondeten genoten we met het mooiste uitzicht ooit. Als je nog nooit in West-Spanje bent geweest: doe het. De omgeving is minder toeristisch dan aan de oostkust, de mensen zijn leuker en het eten is… Magisch. Daarbij heb je de Picos d’Europa om de hoek. Zoek maar eens op internet wat dat zijn…

Hoeveel zijn er nog?!

Na anderhalve week hadden we het wel weer gezien. Er kwam regen aan en we waren al erg lang onderweg. En daarbij wilden we Bilbao weleens zien: dat lag op de lange route naar huis. De tent was ingepakt en we hadden ontbeten. Mijn vrouw rondde wat laatste dingetjes af en ik sprong onder de douche. Toen ik het badhuis verliet, dacht ik even: Och, ze heeft ‘m vast boven gezet. Wat stoer, ze vond het zo’n nare beklimming naar de receptie toe… Echter: toen ik wat beter keek, zag ik dat het een andere W123 station in het wit was. Deze Nederlander had een surfplank op het dak. Raar. Gewoon opeens exact dezelfde auto op de camping. Hoeveel rijden er überhaupt nog rond?

“Je hebt mazzel!”

Tegen de Amsterdammert die uit die andere witte station stapte en zoekend de camping rondkeek, zei ik: “Je hebt mazzel. We zijn net aan het inpakken. De mooiste plek van de camping staat vrij. Kijk, daarbeneden bij de zee…” Hij schrok zich een hoedje, want hij dacht dat zijn auto er al stond (terwijl ie er nét uitstapte, snap je?). Een paar minuten later pronkten ze met zijn tweetjes naast elkaar. Wat een leuke plaatjes leverde dat op! Een paar weken geleden zag ik de betreffende 240 TD op Marktplaats staan. Ik heb nog even getwijfeld, maar ja: de milieu- en belastingregels he… Die van mij is om vergelijkbare redenen al 2,5 jaar het land uit. Het is tijd voor een ‘nieuwe’, maar dan uit 1977. Dan mag ‘ie namelijk overal komen en is er geen belasting… En daar dan een keer mee terug naar dat ene plekje daar. Ja, dat lijkt me wel wat. Wordt vervolgd dus, dit verhaal.