Zo’n truttige Twingo-vrouwenkleur
De Renault Twingo stond al op mijn verlanglijstje sinds de Renault Twingo. En dat is dus sinds 1992. Het bakkie was zo vernieuwend met zijn klapstoeltjes die helemaal naar achteren konden, zodat je er lekker in kon liggen. De reclame was ook zo cool. Wie kent ‘m nog, dat tekenfilmpje? Soort van truttig, maar toch lekker anders en fris. Het liefst wilde ik er een met een vouwdakje. Die hadden we toen we er eentje huurden op Mallorca en dat paasei op Lanzarote was er daarom ook mee uitgerust. En het moest een zwarte zijn. Of een donkerblauwe, maar niet zo’n typische Twingo-vrouwenkleur!
Met deze Twingo stuiterden we twee weken over Lanzarote. Mét vouwdak!
Week stilstaan: 25 euro
Een Mercedes 190 die ik nog geen jaar bezat en bij de kenner had ingekocht voor een zeer redelijke net geen 2.000 euro, ruilen voor een tweedehands Twingo: klinkt als een prima deal, toch? Maar... die Mercedes moest snel weg. Een week stilstaan kost 25 euro, snap je hem? Dus na drie weken Marktplaats en zakken tot 1.350 euro werd ik toch wat zenuwachtig. Zeker nu we aan het verhuizen waren en de tijd vloog. “Ik ga hem gewoon ruilen bij een dealer voor een leuk Twingootje.”, riep ik toen kordaat. Ik zette hoog in en begon bij Twingo’s van na de facelift met een glazen dakje, maar al snel zakten mijn onderhandelingspartners naar het kaliber: ‘er staat hierachter nog een early Twingo met een deuk (kleintje, dat wel)’.Brug, lampen en een technische jongen
Een meneer in Wognum had best een nette en wilde wel ruilen. “Als die Mercedes een beetje goed in elkaar zit, kennen we dat wel doen.”, zei hij door de speaker van mijn telefoon, toen ik net wat rotzooi uit ons oude adres naar de stort bracht. In de gasgestookte Benz reed ik Noord-Holland in. Een ontspannen, verrassend lange rit was het en die kwam uit bij een man met een garage vol leuk oud spul. Hij had zelfs iets vooroorlogs staan, geloof ik. Ook had-ie een brug, lampen en een hele handige, technische jongen. De Benz werd goedgekeurd en ik maakte mijn proefrit met de Twingo. Een halfuur later ging ik retour Rotterdam. Wat een reis was dat opeens! Wind tegen ook… Maar hee: de eerste (en ik vermoed laatste…) Twingo in de pocket! Jippie!Hij had wel ‘dingen’
De kleine Fransoos met de toeter aan het linker stuurstengeltje (“Pep-pep!”) deed het leuk hoor. Lekker weinig verbruik, goedkope verzekering, nauwelijks belasting... Hij had wel dingen. Moest er weer een knopje gereset worden, remklauwtjes naar zijn moer, lampje hier, stangetje daar, lekke band zus, accuutje zo. Grootste minpunt: mijn vrouw was bang. Die SUV’s in de binnenspiegel waren zo akelig dichtbij het achterbankje alwaar de heren zoonlief fanatiek hun Duckjes zaten te lezen, zoals op de bovenste foto. “Dat je gelijk hebt!”, riep ik. En zo stond er na 7,5 maand Twingoën weer een Golf IV voor de deur. De derde al (had er een ingeruild op de Benz nota bene…) in twee jaar tijd. De Twingo is nu bijna een jaar weg en de mevrouw die er meteen verliefd op was, heeft hem nog steeds op naam staan. Veel plezier ermee hè, Jeannet of Caroline, of zoiets!
Ik verklaar mezelf nog steeds voor gek als ik deze foto zie, maar: de Twingo is eindelijk afgevinkt!
