Bij 130 km/h kun je niet van het uitzicht genieten!

En het ging weer eens over de A2. Om precies te zijn over het stuk tussen Amsterdam en Maarssen. Inzake de snelheidslimieten is aldaar enige tijd geleden bewust verwarring gesticht over het waar/wanneer je 100 dan wel 130 km/h mag rijden. Bijna 50 miljoen wordt daardoor jaarlijks met de trajectcontrole aldaar binnengeharkt, terwijl bijna niemand doelbewust te hard rijdt op dat wegvak. De VVD wil er daarom zo snel mogelijk standaard 130 km/h van maken. In mijn optiek het zoveelste bewijs dat de overheid een zeer onbetrouwbare partij is. Hier is zelfs sprake van kiezersbedrog. Want de ‘aanwonenden’ (jazeker, veel VVD-ers te Abcoude, Loenen aan de Vecht, Breukelen en Vinkeveen) waren tegen de verbreding van de A2 tot een baan waar de directie van Schiphol jaloers op is. Diezelfde VVD-ers houden in het algemeen wel van een beetje doorrijden. Maar hier geldt uiteraard het not-in my-backyard-principe (de grazige weiden ter linker- en rechterzijde van de A2). Destijds zijn er harde toezeggingen gedaan over beperking van de (geluids)overlast en de limiet van 100 km/h. Dat je ‘slechts’ 100 km/h zou mogen rijden was een concessie die velen graag deden voor filevrij forenzen en de verbreding kwam er. Nu staat het dus kennelijk toch weer ter discussie en moeten en zo snel mogelijk ‘voorzieningen’ (lees: lelijke geluidsschermen…) komen om ook met een limiet van 130 km/h aan 'de normen' te blijven voldoen. In hoeverre ‘de normen’ daadwerkelijk worden gehandhaafd, blijkt uit ‘dieselgate'. Maar dat is niet waar ik naar toe wil. Het gaat hier om iets veel belangrijkers. Het gaat om het diepere denkwerk achter de verbrede A2, met name het stuk door het Groene Hart tussen Utrecht en Amsterdam. Het was landschapsarchitect Adriaan Geuze die ons daar in een gedenkwaardige aflevering van Zomergasten weer eens op wees. Dankzij de bemoeienis van mensen zoals hij, ligt er nu een werkelijk adembenemend mooie strook asfalt die zich hier eens licht verheft ten behoeve van de wijdse blik en zich daar weer op het gras en tussen waterpartijen neervlijt. Grotendeels zonder ontsierende vangrails en geluidschermen. Er is bijna geen plek in Nederland waar het er zo Nederlands uitziet. En dat kun je allemaal heel rustig aan je voorbij zien trekken in de comfortabele beslotenheid van je eigen auto, met een passend achtergrondmuziekje erbij. Geuze: ‘De auto is het perfecte middel om de schoonheid van Nederland te zien’. Het moge duidelijk zijn dat daarvan geen sprake (meer) kan zijn als we overal met 130 km/h langs geluidschermen suizen.