Afleveringskosten?

Hoezo moeten we eigenlijk al sinds jaar en dag afleveringskosten betalen bij aankoop van een nieuwe auto? Je moet hem nota bene zélf komen ophalen bij de dealer! Oké, daarvoor krijg je dan wel weer een bosje bloemen en een gratis kopje koffie (en misschien nog wel een tweede ook…), maar vreemd blijft het. Als je een tv of een koelkast koopt en je laat de spullen thuis afleveren, moet je (meestal) bezorgkosten betalen. Logisch. Maar afleveringskosten voor een auto? Rijklaarmaakkosten zijn zo mogelijk nog idioter. Een nieuwe auto die rijklaar gemaakt moet worden? Zijn er dan ook mensen die een VW Polo (de best verkochte auto in Nederland…) kopen om hem in de woonkamer te laten afleveren (!) om er vervolgens alleen maar naar te kijken? Wat er vroeger nog bij de catalogusprijs bovenop kwam, was nog enigszins te begrijpen. Een set matten en reservelampen, een gevarendriehoek, kentekenplaten (al dan niet met van die mooie, dikke opgelegde letters), een halve tank brandstof en tectyleren. Voor de jongeren onder ons: tectyleren wilde zeggen, de onderkant van de auto bespuiten met een heerlijk ruikende teer-achtige substantie die roestvorming moest tegengaan in een tijd dat auto’s nog heel hard roestten. Toen praatte je hooguit over een paar honderd euro, die vervolgens ergens in de onderhandelingen dan wel in de afronding van het toe te betalen bedrag na inruil verdwenen. Tegenwoordig praat je over serieuze bedragen (tot 2.000 euro) waarvan niet helemaal duidelijk is hoe ze tot stand komen. En dat is dus ook precies de bedoeling, omdat auto-importeurs er alles aan doen om de officiële catalogusprijs zo laag mogelijk te houden. In het belang (jawel!) van de consument, die daardoor (iets) minder bpm, een lagere verzekeringspremie en geringere bijtelling hoeft op te hoesten. En nu denkt de Autoriteit Consument en Markt dat de ‘argeloze’ autokoper tegen deze ‘schimmige’ praktijken beschermd moet worden. Me dunkt dat de ACM wel iets zinnigers te doen heeft…