De wederopstanding van een schuurvondst – deel 2

Mocht je deel 1 gemist hebben, klik dan even hier. Mijn toetsenbord heeft op het moment van dit schrijven een zwarte aanslag. Wat een klus was het nog om de Opel B Kadett door de apk te krijgen. Behoorlijk verblind door nostalgie begon ik aan de klus. Het laswerk verliep gestaag (dus voor je gevoel te langzaam), nadat ik het plaatwerk nieuw maar gereproduceerd vond in Groningen. Een groter probleem waren de voorremmen. Een cilinder van de remklauw rechtsvoor zat vast en was met geen mogelijkheid meer los te krijgen. Niemand adverteerde er op het moment van zoeken mee op Marktplaats, maar via de onderdelensectie vond ik wel een andere liefhebber met een schuur vol onderdelen. Ook al adverteerde hij niet met remklauwen, toch mailde ik hem met de vraag. Na een aantal dagen wachten, waarschijnlijk was hij aan het zoeken, mailde hij met het positieve antwoord waar ik op zat te wachten. Meteen maakte ik het geld naar hem over via Paypal en per pakketdienst van post.nl had ik de remklauw enkele dagen later in mijn bezit. De remblokken werden vervangen door die van een Opel Omega, de gebroken handremkabel door één van een Opel Corsa A. Een automaterialenzaak kan je vaak aan de hand van het kenteken of type en bouwjaar vertellen welke nieuwere onderdelen er ook op jouw oldie passen. Een nieuwe accu, ruitenwisservloeistof en nieuwe lampjes voor de kentekenverlichting en de auto kon op voor de keuring.

De keuring

Eerst checkte de keurmeester de remmen. Spannend! Zou er verschil in remdruk zitten vergeleken met de andere remklauw? Zou de handremkabel goed gemonteerd zijn door mij? Het remdrukverschil viel nog binnen de marge, de handremkabel was perfect. De riemen, claxon, kachelventilator, ruitenwissers en -sproeier en de verlichting volgden. De koplampen stonden niet goed afgesteld, ik had daar geen erg in gehad. Met wat stellen door de monteur was de Kadett nog steeds oogverblindend mooi, maar gelukkig was de verlichting niet meer verblindend voor tegenliggers. De CO-meting kwam het oude viercilindertje moeiteloos door. Toen, de brug op. Nieuwsgierig of de keurmeester mijn laswerk kon waarderen ging ik naast hem staan onder de auto. Met een klopje met de hamer en een klein bevestigend knikje liet hij weten dat het goed was. Laswerk bij dragende delen moet volledig dichtgelast zijn. Ik wist dat niet, maar vond het sowieso beter en mooier dan puntlassen. Gelukkig maar.. Geen speling op de stuurinrichting, verdroogde of gescheurde rubbers van de ophanging, noch gebroken veren, lekke schokdempers of olielekkages. Kortom, de auto was goedgekeurd! En tenslotte het allerfijnste moment. De overhandiging. Mijn broer was dankzij de vertraging van de reparaties inmiddels al een maand 28, maar als een kind zo blij met zijn ‘Kadettilac’! Op naar het volgende project..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Protected by WP Anti Spam