Vaarwel, kleine legende!

Heel stilletjes en onopvallend verdwijnt er op dit moment een ‘groot’ icoon uit de showrooms. Ik heb het over de Suzuki Alto, mijn eerste auto. Na meer dan 35 succesvolle jaren vervangen de Japanners deze schattige stadsrakker nu voor de Celerio. Nou, bedankt dan maar, Alto. Het was een mooie tijd… De eerste generatie Suzuki Alto kwam in 1979 naar ons land. Het model staat ook wel als ss80 te boek, maar die naam hebben Suzuki-afgevaardigden op ons continent nooit gevoerd. Tja, het blijft een lastige lettercombinatie... De eerste Alto was er al met automaat. En zo maakte Suzuki het mogelijk om een auto te rijden met de petieterige buitenmaten van een stads-Japannertje, maar met het schakelcomfort van een dikke Amerikaan. Vandaag de dag is de eerste Alto niet meer zo breed gezaaid, maar de betere speurneus weet er altijd wel een te vinden.

Generatie twee: mijn eerste

De tweede Alto deed Europa aan in 1986. De auto ziet er een stuk volwassener uit dan zijn voorganger en de sterke punten zijn behouden. Ondanks zijn bescheiden buitenmaten en de al te schattige picknickmandjesbekleding, doet ‘ie wel aan als een echte auto. In 1988 volgde een facelift. En dat was dus mijn eerste auto (zie foto bovenaan). In het rood, als vijfdeurs mét automaat. Ik hing grote dobbelstenen aan de binnenspiegel en liet speakers monteren in de achterklep. Om de dancehits in de zomer van 2000 goed te horen, gooide ik altijd het bankje plat: dat kon immers al bij dit praktische oudje. Mooie herinneringen koester ik aan ‘m!

Alto-reputatie

Halverwege de jaren ’90 begonnen we de term Alto steeds vaker te associëren met langharige hardrockers. Maar toen was de derde generatie van de Suzuki Alto (vanaf 1994) daar. Deze editie maakte indruk. Met zijn 54 pk was ‘ie maar liefst 15 pk sterker dan zijn voorganger. Er lag dan ook een heuse 1,0-liter benzinemotor onder het kapje: tot die tijd moesten de Alto’s het met maximaal 800 cc doen. Net zoals de eerste twee generaties verkocht Suzuki de derde Alto als driedeurs en vijfdeurs. En net zoals zijn voorgangers was’ ie weer basic, betrouwbaar en betaalbaar. Zodoende kreeg de term Alto al snel weer de connotatie die hij verdient: die van ‘goedkope auto’.

Geen driedeurs meer

De vierde generatie van de Suzuki Alto (vanaf 2002) was helemaal anders, maar toch ook weer van hetzelfde laken een pak. Gelukkig maar, want dat betekende wederom een auto die weinig verbruikt, niet zomaar kapot gaat en voor een schijntje (ruim minder dan 10.000 euro voor een nieuwe) was aan te schaffen. Een verandering in de Alto-traditie was dat er niet langer een driedeurs te bestellen viel. Maar zeg nou zelf: een auto met twee deuren aan beide zijkanten is toch ook gewoon veel handiger?

Pixo-broeder

En toen waren we in 2009, zonder dat we het doorhadden, opeens bij de laatste generatie Suzuki Alto aanbeland. Technisch is dit kleintje 100% gelijk aan de Nissan Pixo en aan het uiterlijk zie je toch ook wel wat overeenkomsten. Sterker nog: je moet nog je best doen, wil je de verschillen zien. Om te vieren dat de Alto 35 jaar in Nederland was, kwam Suzuki in 2014 met extra aantrekkelijk geprijsde Celebration-modellen. Het ironische aan deze actie is echter dat deze feestnummers ook het einde van de modellijn markeerden…

Daar gaat ze

Ja, mensen. En nu gaat de Alto dus, net als de Splash, het modellengamma uit. In een inmiddels overvolle markt (met de VW Up, Toyota Aygo en al hun broertjes en zusjes) voelt Suzuki zich genoodzaakt een nieuwe troefkaart uit te spelen: de Celerio. Hij is heel ruim en vast heel praktisch en zo, maar om nou te zeggen dat ze een spannende verschijning hebben neergezet… Maar goed: er zal vast een markt voor het nieuwe model zijn. Een markt die er voor de legendarische Alto schijnbaar niet meer is. Dus. Dat was het dan. Het sympathiekste boodschappensnoesje op wielen wordt geschiedenis. Doei dan maar…