Er is een ware exodus gaande van oldtimers naar het buitenland. Dat komt vooral omdat de overheidsregels zijn veranderd. Ook twee van mijn oldtimers gingen terug naar het land waar ze eerder vandaan kwamen. Gelukkig kwamen ze goed terecht…
De mooiste Mercedes die ik ooit had: de W123 stationwagon.
Ik ben een Mercedes-gek. Sinds 2008 koop ik elk jaar weer een andere oude Benz. Zo heb ik twee keer een 190 E gehad. Ook stond er al twee keer een
200-serie (W124, het taximodel) bij me voor de deur. De mooiste die ik ooit had? Dat was de 230 TE: het klassieke stationmodel. Ik had er twee. In 2011 kocht ik een witte, maar die maakte in 2012 plaats voor een auto van de zaak. Daarna miste ik het charmante TE’tje ernstig en dus kocht ik er een jaar later weer eentje. Een
prachtige liasgrijze ditmaal.
Schoonheid ging op Marktplaats
De grijze ging op de trailer, de witte ging rijdend naar Duitsland. Vandaar de witte platen…
Ook al had ik ‘m nog geen jaar: de grijze 230 TE kreeg al snel steeds meer dingetjes. Mijn stoel raakte doorgezakt, de auto had een licht kleurverschil na een spuitbeurt en hij gebruikte de laatste tijd veel olie. Een revisie was aanstaande.
De lijst met gebreken legde ik naast de nieuwe regels rondom het kwarttarief. Ik moest een hoop investeren (zeker 2.500 euro), maar
mocht daarna drie maanden niet rijden. Daar had ik geen zin in. En dus ging mijn liasgrijze schoonheid op Marktplaats.
“Verkauft!”
Mijn eerste en tweede 230 TE gebroederlijk naast elkaar. Nu staan ze in Duitsland.
Binnen twee uur belde een Duitse man. Hij zag de stationwagon wel zitten en plande binnen een paar dagen naar Nederland te komen om te kijken. Heel toevallig: in hetzelfde weekend belde ook de liefhebber die twee jaar terug mijn 230 TE kocht. Hij kon geen stalling vinden en wilde van zijn klassieker af.
Van het een kwam het ander. Nog geen week later stond de man uit Hannover oog in oog met mijn twee mooiste Mercedessen ooit. Herr L. was enthousiast, want voordat wij (de Nederlandse eigenaren) het helemaal door hadden, waren beide Benzen verkocht. Voor een betere prijs dan we verwachtten ook nog.
Eentje uit 1989
En zo gaat dat dus. De overheid past de regels aan om het bezit van klassiekers te ontmoedigen. Vervolgens staat de ene na de andere beauty op Marktplaats en daarna vertrekken ze met bosjes tegelijk naar onder meer Duitsland.
Ik kan er niet zo mee zitten. Hier in Nederland hadden deze klassiekers in een loods stof staan vangen. Nu zijn ze Zurück in die Heimat en hun vermogende nieuwe baasje rijdt er bijna dagelijks mee rond. Da’s toch het mooiste?
Met mijn eigen wagenpark zit het ondertussen gelukkig wel weer goed, want ik heb natuurlijk alweer een andere oude Benz gekocht. Eentje uit 1989 deze keer. Deze is niet belastingvrij en rijdt 1 op 9. Mijn hobby is dus zeker een stukje duurder geworden, maar daarmee absoluut niet minder leuk!
