Uit het augustus-nummer 2014 van Auto Review
Tekst: Arjan Kropman • Foto’s: Arjan Broekmans
Een legendarisch circuit moet meer zijn dan een paar bochten en strak asfalt. De mooiste circuits hebben een historie, zijn gebouwd op de mooiste plekken en leven in de harten van fans en coureurs. De komende maanden nemen we deze racebanen onder de loep. We trappen af met het beroemdste circuit van Europa: de Nürburgring Nordschleife. Met meer dan 170 bochten, een onbekend aantal dodelijke ongevallen en een lengte van meer dan 20 kilometer spreekt 'De Groene Hel' meer dan welk ander circuit tot de verbeelding. We maken de reis naar de Duitse Eifel met Subaru voor een bezoek aan een van de leukste races van het jaar: de 24 uur van de Nürburgring.
Historie
In 1925 werd begonnen met de aanleg van een nieuw circuit in de Eifel. De herstelbetalingen van de oorlog drukten zwaar op de Duitse economie en om de mensen aan het werk te houden, werden grote projecten gestart. De racebaan rondom het vriendelijke plaatsje Nürburg was daar een voorbeeld van. Het circuit, dat in 1927 werd geopend, bestond uit drie delen: de Nordschleife (22,810 km), de Südschleife (4,814 km), en een korte opwarmbaan rondom de pits (2,281 km). Het meest imposant was echter het gezamenlijke circuit van 28,265 km.
Duitsland wilde niet alleen een mooi circuit hebben, maar vooral een plek waar de Duitse automobiel-industrie zich in alle glorie kon verheffen. De glooiende heuvels van de Eifel bleken een perfecte locatie voor een veeleisend circuit. Het circuit telde 174 bochten en mat een breedte van 8 tot 9 meter. Het hoogteverschil tussen het laagste en hoogste punt is nog altijd meer dan 300 meter – de hoogte van de Eiffeltoren. De heuvels zorgen ervoor dat wolken blijven hangen en regenbuien heel plaatselijk kunnen vallen, zodat gelijktijdig grote delen van de baan kurkdroog zijn en andere blank staan. De Nürburgring bleek een wereld op zich.
Vanaf 1951 werd de 'Ring' gebruikt voor de Formule 1 Grand Prix. Op 5 augustus 1961 legde Phil Hill als eerste coureur de ronde binnen 9 minuten af: in 8.55,2 met een gemiddelde snelheid van 153 km/h. De snelheid ging omhoog en daarmee werd racen op de Ring steeds gevaarlijker. De lengte van het circuit zorgde er ook voor dat reddingsploegen regelmatig veel te laat bij ongevallen arriveerden. De vele aanpassingen die door de jaren heen gedaan werden, mochten niet baten. Nog voor de GP van 1976 – toen Niki Lauda crashte en het ongeval alleen dankzij de hulp van andere coureurs overleefde – werd bekend gemaakt dat het de laatste zou zijn. De Duitse GP werd verplaatst naar de veel modernere, en vooral kortere, Hockenheimring.
Heden
In 1982/1983 werd de zuidelijke punt van de Nordschleife verbouwd tot een modern GP-circuit van iets meer dan 5 km lang en kreeg het de naam Nordschleife GP-Strecke. In de jaren '84 en '85 werd hier de GP van Duitsland gereden. Ook tussen 1995 en 2006 keerde de F1 terug voor de Grote Prijs van Europa en de Grote Prijs van Luxemburg (1997,1998). Sinds 2007 wordt de GP van Duitsland afwisselend gereden op de Nürburgring en de Hockenheimring.
Ook na de bouw van het GP-circuit ging de echte Nordschleife niet verloren. Nog altijd worden er toerwagenraces gehouden. Niet alleen door de smalle baan, het afwisselende asfalt en de wisselende weersomstandigheden, maar ook door het enorme verschil in snelheid tussen de deelnemers, is de race nog steeds gevaarlijk.
Inmiddels speelt de Ring ook een grote rol bij het testen van straatauto's. Fabrikanten huren de baan regelmatig af of hebben testfaciliteiten rondom het circuit. De rondetijden zetten zelfs een standaard voor de sportieve modellen van de fabrikanten. Wie hoge ogen wil gooien, moet goede tijden op de Nordschleife zetten.
Publieke toegang
In de weekenden is het circuit van de Nürburgring regelmatig opengesteld. Je betaalt dan een bedrag om een stuk te rijden van ongeveer 21 km. Op dergelijke dagen trekt het circuit veel kijkers. Eigenaren van dure sportwagens uit heel Europa komen om hun bolide een paar rondjes uit te laten en er valt dus veel te spotten. Naast sportwagens vind je ook gewone auto's op de baan terug of zelfs motorfietsen, toerbussen en auto's met caravans…
Veel geruchten doen de ronde over deze publieke dagen. Zo zouden er jaarlijks verschillende doden vallen op het circuit. De leiding houdt dergelijke gevallen echter geheim, zo wordt gezegd, om te voorkomen dat het circuit afgesloten wordt. Ook gaan er geruchten dat ongelukkigen de wrakken van hun auto's naar de openbare weg laten slepen om de verzekering te bedotten. Sommige verzekeraars schijnen in de kleine lettertjes te vermelden dat schade verkregen op de Nürburgring niet vergoed wordt. De Ring heeft een naam hoog te houden.
Uniek schouwspel
We bezoeken De Groene Hel samen met Subaru tijdens de 24-uursrace. Aan het evenement doen 200 auto's mee, van de razendsnelle
Audi's R8 GT3 tot eenvoudige
Golfjes GTI. De grootste baas van Toyota rijdt mee in een Lexus IS-F, terwijl de baas van Opel Motorsport in een prachtig geprepareerde
Opel Manta meedingt naar de eerste prijs in zijn klasse. Waar de organisatie van bijvoorbeeld de 24 uur van Le Mans zich aan strenge regels houdt, lijken de Duitsers voor elke nieuwe deelnemer een nieuwe klasse op te willen zetten. Dat, en het feit dat het zwaarste circuit van Europa aan de basis ligt van deze 24 uur, maken de race tot een uniek schouwspel waar je minstens een keer in je leven bij moet zijn geweest.
Duitsland wilde niet alleen een mooi circuit hebben, maar vooral een plek waar de Duitse automobiel-industrie zich in alle glorie kon verheffen. De glooiende heuvels van de Eifel bleken een perfecte locatie voor een veeleisend circuit. Het circuit telde 174 bochten en mat een breedte van 8 tot 9 meter. Het hoogteverschil tussen het laagste en hoogste punt is nog altijd meer dan 300 meter – de hoogte van de Eiffeltoren. De heuvels zorgen ervoor dat wolken blijven hangen en regenbuien heel plaatselijk kunnen vallen, zodat gelijktijdig grote delen van de baan kurkdroog zijn en andere blank staan. De Nürburgring bleek een wereld op zich.
Vanaf 1951 werd de 'Ring' gebruikt voor de Formule 1 Grand Prix. Op 5 augustus 1961 legde Phil Hill als eerste coureur de ronde binnen 9 minuten af: in 8.55,2 met een gemiddelde snelheid van 153 km/h. De snelheid ging omhoog en daarmee werd racen op de Ring steeds gevaarlijker. De lengte van het circuit zorgde er ook voor dat reddingsploegen regelmatig veel te laat bij ongevallen arriveerden. De vele aanpassingen die door de jaren heen gedaan werden, mochten niet baten. Nog voor de GP van 1976 – toen Niki Lauda crashte en het ongeval alleen dankzij de hulp van andere coureurs overleefde – werd bekend gemaakt dat het de laatste zou zijn. De Duitse GP werd verplaatst naar de veel modernere, en vooral kortere, Hockenheimring.
In 1982/1983 werd de zuidelijke punt van de Nordschleife verbouwd tot een modern GP-circuit van iets meer dan 5 km lang en kreeg het de naam Nordschleife GP-Strecke. In de jaren '84 en '85 werd hier de GP van Duitsland gereden. Ook tussen 1995 en 2006 keerde de F1 terug voor de Grote Prijs van Europa en de Grote Prijs van Luxemburg (1997,1998). Sinds 2007 wordt de GP van Duitsland afwisselend gereden op de Nürburgring en de Hockenheimring.
Ook na de bouw van het GP-circuit ging de echte Nordschleife niet verloren. Nog altijd worden er toerwagenraces gehouden. Niet alleen door de smalle baan, het afwisselende asfalt en de wisselende weersomstandigheden, maar ook door het enorme verschil in snelheid tussen de deelnemers, is de race nog steeds gevaarlijk.
Inmiddels speelt de Ring ook een grote rol bij het testen van straatauto's. Fabrikanten huren de baan regelmatig af of hebben testfaciliteiten rondom het circuit. De rondetijden zetten zelfs een standaard voor de sportieve modellen van de fabrikanten. Wie hoge ogen wil gooien, moet goede tijden op de Nordschleife zetten.
We bezoeken De Groene Hel samen met Subaru tijdens de 24-uursrace. Aan het evenement doen 200 auto's mee, van de razendsnelle Audi's R8 GT3 tot eenvoudige Golfjes GTI. De grootste baas van Toyota rijdt mee in een Lexus IS-F, terwijl de baas van Opel Motorsport in een prachtig geprepareerde Opel Manta meedingt naar de eerste prijs in zijn klasse. Waar de organisatie van bijvoorbeeld de 24 uur van Le Mans zich aan strenge regels houdt, lijken de Duitsers voor elke nieuwe deelnemer een nieuwe klasse op te willen zetten. Dat, en het feit dat het zwaarste circuit van Europa aan de basis ligt van deze 24 uur, maken de race tot een uniek schouwspel waar je minstens een keer in je leven bij moet zijn geweest. 
