Waar eindigt de onzin?

Welaan, het eindigt waarschijnlijk niet bij de wielen die je volgend jaar tegen een meerprijs van 15.000 euro op een (gelimiteerde…) versie van de Porsche 911 Turbo S kunt bestellen. Die wielen zijn vervaardigd uit gevlochten koolstofvezel. Gevlochten koolstofvezel? Dat spul is toch altijd al gevlochten in de toepassingen waarbij er koolstofvezelcomposiet-materiaal van wordt gemaakt? Jazeker, maar hier is het spul voor de velg(rand) in een speciale weefmachine gemaakt in plaats van dat er zogeheten ‘pre-preg’ matjes zijn toegepast. Da’s mooi (en vooral heel erg exclusief!) maar wat schieten we er - afgezien van een gewichtsbesparing van 2 kilogram per wiel - mee op? Nou, vooral dat de eigenaar van de auto in kwestie iets heeft wat z’n vrienden niet hebben. Daar lijkt het allemaal om te draaien in de hedendaagse autowereld; dat iedereen iets ‘exclusiefs’ heeft. Misschien is dat ook wel een logische ontwikkeling in onze samenlevingen waarin thans vooral ‘inclusiviteit’ wordt nagestreefd door de diverse overheden. Mooi om te zien in dat licht is dan ook, dat het voor kopers van laten we zeggen een Mini, een Fiat 500 of een Citroen Cactus welhaast makkelijker is om een nieuwe auto te individualiseren dan voor de kopers van (extreem) dure auto’s. De fabrikanten die actief zijn in het absolute topsegment lijken daarom een offensief te hebben ingezet dat leidt tot een schier onafzienbare stroom blingbling en overige wansmakelijkheden, danwel onzinnige ‘innovaties’. Deze peperdure Porsche-wielen zijn daar een voorbeeld van, maar ook de nieuwe ‘Black Badge’ modellen van Rolls Royce en de volstrekt onbegrijpelijke modellijn van McLaren. Hypercars in oplagen van enkele tientallen die enkele miljoenen moeten kosten zijn ‘uiteraard’ steevast uitverkocht na een exclusieve preview voor de happy few…