Auto’s ontwerpen: dat is ook een vak. Veel modellen hebben interessante designkenmerken, maar vaak zijn we ons daar niet echt van bewust. Tot vandaag, want hier zetten we wat noemenswaardige voorbeelden op een rij. Kijk eens goed naar deze drie modellen: zie je dat er lijnen op verrassende manieren blijven doorlopen?
Tot in de spiegels: Opel Vectra
Een Opel Vectra van de tweede generatie heb je al voor een paar honderd euro. En dat is inclusief de ‘magische spiegels’.
Op het eerste oog is de tweede generatie
Opel Vectra niet een heel spannende auto. Gewoon, een Duitse sedan, hatchback of stationwagon zonder al te veel franje. Het model was nieuw te koop van 1995 tot en met 2002 en deed in Nederland regelmatig dienst als politieauto. Wat er nu zo opmerkelijk is aan deze Opel? Kijk eens naar die zijspiegels. Ze lijken zo uit de vouw op de motorkap te komen. De ontwerper heeft, zogezegd, de V-vorm op de klep laten doorlopen in de spiegels. Dat foefje zie je niet veel. Alhoewel: de derde generatie Renault Espace had op dit vlak ook iets opvallends. De Fransen plaatsten heuse ventilatieroostertjes in de achteruitkijkers!
Tot in de achterlichten: Fiat Marea
Voor liefhebbers van plastic, designgrapjes en twee vrije dagen: de Fiat Marea Weekend.
Nog zo’n niet al te opvallende middenklasser uit de
nineties: de Fiat Marea. Hij was er als sedan en als stationwagon. Juist die laatste, de
Fiat Marea Weekend, had iets geinigs. Moet je die dakreling zien. Het kunststof ding volgt de daklijn in de lengte van de auto en loopt dan door… tot in de achterlichtunits! Leuk ook, hoe de losse delen van de achterlichten door het kunststof lijken heen te prikken. Vooral bij de luxere versies van de Marea is deze designgimmick extra opvallend: de omlijsting van de achterlichten-dakrelingdingen zijn bij die exemplaren namelijk glimmend metallic zilver van kleur (zie foto). De Marea maakte in 2001 plaats voor de Stilo. De stationwagon (Multi Wagon) daarvan was heel groot, maar vergeleken met zijn voorganger toch wel wat inspiratieloos om te zien.
Tot in de achterbumper: Mercedes C-Klasse
In 1993 loste de
Mercedes C-Klasse na tien jaar trouwe dienst de 190-serie
af. Het ontwerp van de achterkant zal velen bekend voorkomen. De lichtunits daar volgen de rand van de kofferklep. Daardoor hebben ze de vorm van een (geo-) driehoek. In 1997 presenteerde Mercedes een gefacelifte versie van de C. De ontwerper bedacht om de harde vouw van de kofferklep nog eens te benadrukken: als je denkbeeldig de lijn doortrekt, zie je hem helemaal onderaan de achterbumper nog eens terugkomen. Voor liefhebbers van driehoeken is dit waarschijnlijk een prachtig lijnenspel, voor anderen is het wellicht wat overdreven. En weet je wat ook zo opvallend is: de stationwagonversie van deze C heeft niet de driehoekslichtunits, maar wel het knikje in de achterbumper. Dat is toch vreemd?
Snap je nu de logica van de vouwtjes onderaan de bumper? De stationwagon heeft ze ook, maar daarbij zijn ze dan weer niet logisch…
