“France, France, France!”
Er zijn weinig auto’s die zo hard “Frankrijk!” roepen als de Renault 4. Het guttegut-schattige hatchbackje gaat er de hele dag mee door. “France, France, France!” En maar doorgaan. Voor mij lijkt het althans zo. De auto vertegenwoordigt zo’n beetje alles wat ik leuk vind aan het land. Ten eerste: hij is heerlijk pretentieloos. Gewoon een leuk snoetje en hartstikke praktisch. Geen onnodige opsmuk, maar wel hartstikke cute, of beter gezegd: Mignonne (aldus Google Translate). Zodra ik in Frankrijk ben, is het altijd een kwestie van uren tot er een ‘viertje’ voorbij pruttelt. Dan krijg ik meteen een glimlach op mijn gezicht. Je suis lá!
Nog een plek waar het nog wemelt van de 4’s: Marokko. Deze plaat trok ik in Marrakech.
Als een Napoleon-snoepje
Iets dat goed werkt, kan je gerust een hele tijd blijven maken. Dat hoef je de Fransen niet uit te leggen. Het Napoleon-snoepje (de citroenvariant) is ongewijzigd gebleven sinds mijn jeugd, de TGV is al zo lang als ik weet precies dezelfde indrukwekkende trein en ja: ook de Renault 4 was er een flinke tijd zonder al te veel wijzigingen. Van 1961 tot 1992 bleef het ding in productie. Saillant detail: wat maar weinigen weten is dat de wielbasis links vier centimeter korter is dan aan de rechterkant. Dit kan omdat de R4 op een chassis stond. Dat was aan het begin van de jaren 60 enorm vernieuwend.
Lezers vanuit Utrecht moeten hem kennen: dit Napoleongele snoepje staat maar wat vaak aan de Voorstraat.
Geen haast
Frankrijk is een land waar ik veelal in een relaxte bui ben en geen zin heb in haast. Tuurlijk: de weggebruikers zijn vaak wat gestresst, maar het liefst trek ik me daar weinig van aan. In een Renault 4 lukt dat heel prima. De grootste motor was een 1.1 met 34 pk, dus de Franse maximumsnelheid van 130 km/h is altijd ruimschoots voldoende geweest en proberen minuten van je tomtomtijd af te rijden: het is een volkomen zinloze exercitie. Alhoewel de 4 nog een tijdje in productie bleef, werd de auto begin jaren 80 opgevolgd door de Renault 5. Daarna kwam de Renault Clio. In totaal werd de auto die je hier op de foto’s ziet meer dan acht miljoen keer gebouwd.Hoge aaibaarheidsfactor
De Dordogne is voor mij het meest Franse stukje Frankrijk, ook al wemelt het er van de, vooral Engelse, toeristen. De straatjes, de kerkjes, de weggetjes: alles is hier lieflijk, elke vierkante meter heeft een aaibaarheidsfactor van hebikjouwdaar. Zo stond ik ooit op een prachtig pleintje in Trémolat. Een heel fijn Frans tafereeltje speelde zich af voor mijn neus. Een paar oude Franse baasjes waren bezig met het onderhoud van het groen van het al even aandoenlijk lieflijke kerkje. Mijn iPhone kwam uit mijn broekzak om er een kiekje van te trekken. En wat kwam daar aangebrumd? Juist ja. Kijk maar eens naar de openingsfoto! Over de foto’s gesproken… Als ik een Renault 4 zie, brandt mijn camera meestal in mijn broekzak. Deze auto maakt het moment gewoon fijn en dan wil ik dat vastleggen. Hier zie je nog vele voorbeelden.Kopen?
Wil je deze leukerd nu wel eens op je opritje hebben? Er staan er op dit moment zo’n 10 a 20 te koop op Marktplaats. Je hebt al een okee exemplaar voor 2 mille. Heb je liever zijn moderne, maar wel door een Nederlander ontworpen, afstammeling? Je kunt altijd nog voor een leuke gebruikte Renault Clio gaan!
Liefhebbers: er staan nu zo’n vijftien viertjes op Marktplaats.
