Ooit was Interclassics een beurs waar je kwam om auto’s te kijken; anno 2017 lijkt de balans te zijn doorgeslagen naar handel. Wie zich dit weekend in Maastricht heeft vergaapt aan de prachtige bolides die op de beursvloer stonden – de 70ste verjaardag van Ferrari trok het niveau aardig naar boven – moet het zijn opgevallen: bijna alles was te koop. Een greep uit het aanbod (en uit eerbied voor het merk uit Modena alleen indien ze rood waren).
--------
Klik hier om alle oldtimers en klassiekers op Marktplaats te bekijken.
--------
Porsche
Wat ook opviel is dat de
Porsche-mania nog altijd geen plafond lijkt te kennen. Waar je je ook bevond in de uitgestrekte hallen van MECC Maastricht; je stond nooit verder dan twintig meter van een Porsche (op de Ferrari-hal na dan). Het lijkt er overigens op dat de prijzen van klassieke Porsches (tot 1999) wél tegen de grenzen van het betamelijke zijn aangewandeld.
Verkocht een bevriende standhouder vorig jaar nog de helft van de door hem meegebrachte Duitsers, dit jaar ging het een stuk stroever: aan het eind van Interclassics had hij slechts voor één bom uit Stuttgart een nieuwe eigenaar gevonden. Het kon ook bijna niet anders; het wat mij betreft treurige hoogtepunt van de prijsopdrijving zag je eerder dit jaar terug in Milaan, waar op de veiling ‘Duemila Ruote’ tientallen Porsches werden verkocht tegen ongelofelijke prijzen (een Porsche 911 S uit 1967 in werkelijk vre-se-lij-ke en incomplete staat ging voor 65.000 euro weg, dat werk).
Rente is uit, auto’s zijn in
Dat de rente nog altijd laag staat, waardoor spaargeld volstrekt onaantrekkelijk is, zag je terug op de beursvloer in Maastricht. Verreweg de meeste auto’s waren door de standhouders meegenomen voor de verkoop, in de hoop dat ze een van de ruim 26.000 Interclassics-bezoekers konden verleiden met een tweedehands auto naar huis te gaan. Het werkte. Met een vriend heb ik even bij een Lancia Delta HF Integrale Evo staan kijken, waar een prijskaartje van 50.000 euro op prijkte. We lieten hem lopen (je kunt niet alles hebben in het leven), maar gisteravond stuurde hij me een foto van de auto met een bordje ‘sold’ onder de voorruit.
Een nadeel van de huidige opzet van Interclassics: de stands met kisten vol onderdelen waren op één hand te tellen. Jammer, ik hou er van om m’n handen vies te maken tijdens een beurs. Meestal vind je niks, maar soms zit er ineens een pareltje tussen.
Rally-geprepareerd
In het kielzog van de toegenomen handel in klassiekers – en dat is dan weer goed nieuws – neemt ook het aantal klassieke rally’s en vintage races toe. Steeds meer mensen kiezen ervoor een ‘geprepareerde’ klassieker aan te schaffen, oftewel een auto met kuipstoelen, een tripmaster (een apparaat waarmee de navigator nauwkeurig afstand kan aflezen, vaak gebruikt in combinatie met een stopwatch) en een rolkooi (optioneel, vaak alleen in auto’s waarmee op het circuit geracet wordt)
Ferrari
In de
Ferrari-zaal was het ouderwets smullen met zo’n twintig topstukken uit het Enzo Ferrari-tijdperk, zoals daar waren een 250 GT SWB Berlinetta Competizione uit 1960 en een heerlijke Dino met race-historie: een 204 GT Competizione door N.A.R.T.
Het hoogtepunt van de beurs stond overigens in dezelfde zaal, maar ondanks het steigerende paard op de motorkap (zie foto boven dit artikel) betrof het géén Ferrari. Nee, mijn persoonlijke favoriet was een
Alfa Romeo Typo 3 P3 uit 1934, een auto waar de legendarische coureur Tazio Nuvolari nog in geracet heeft.
