"Dit schitterende stuk Duitse degelijkheid is al vanaf nieuw onderdeel van onze familie en heeft veel… nee, ENORM VEEL meegemaakt. Hij begon het leven als lease auto voor mijn vader. Hierdoor zaten de eerste twee gaatjes al na ongeveer twee uur in de lederen bekleding. Wij wielrennen namelijk graag, een station zou dus een stuk praktischer zijn geweest, maar ach, “het is een leasebak, dus we gooien het wel op de achterbank”. Mijn vader was al een oude vent toen hij hem in ontvangst nam, dus boven de 110 km/h heeft de auto in al die tijd niet gereden. Het verbruik zat dan ook regelmatig onder de 4,0L/100km. Het absolute record trouwens was 3,6L/100km, te danken aan een defecte sensor in de versnellingsbak.
We waren beide zo op de C gesteld dat mijn vader hem van zijn werkgever heeft overgenomen. Dat was toen de teller ongeveer 2,5 ton aan kilometers aangaf. Vanaf dat moment is de auto behandeld als een privé investering. Zo werd vogelpoep bijvoorbeeld altijd binnen 6 maanden hardnekkig met een schuursponsje verwijderd… en werden de velgen eerder vervangen dan dat ze werden gewassen.
Dankzij het gerecyclede staal dat in dit model C gebruikt is had je bij steenslag en schade altijd binnen no-time roestvorming. Zodra er dus iets aan de auto was liet mijn vader het gehele paneel overspuiten… door iemand die eigenlijk niet in het vak zou mogen zitten. De auto heeft zo vaak bij de schadehersteller gestaan dat ik werkelijk geen idee heb of er überhaupt nog één paneel de originele lak draagt.
Maar goed dat is allemaal cosmetisch. Het mag geen wonder zijn dat al die taxi-boeren ooit zo’n Mercedes hebben gereden. Met tijdig onderhoud zijn ze technisch niet kapot te krijgen. Bovendien heeft die techniek een aantal waanzinnige gadgets. Denk bijvoorbeeld aan de oplossing voor verkeersergernis nummer 1, bumperkleven. Het zogenaamde ‘Mercedes Active Roetgordijn’ bouwt zich gedurende de rit langzaam in het uitlaatsysteem op. Activeren kan dmv het gaspedaal. Die vervelende bumperklever krijg je, net als in een James Bond achtervolgingsscène, zo van je af! Ideaal!
Precies om die reden besloot ik de auto ongeveer 4 jaar geleden over te nemen. Er stond ook pas 390.000 km op de teller, dus het beestje was nét ingereden. Als eerst heeft hij een verwen-beurt gekregen en zijn de gebroken achter-veren, alle wiellagers en de kromme velgen vervangen. Achteraf had ik dat laatste beter niet kunnen doen, want toen ik voor de tweede keer achter het stuur in slaap viel heeft die keer niet de vangrail links, maar een betonnen wegafzetting rechts ervoor gezorgd dat de velgen niet meer herbruikbaar waren. Zoals je ziet is de C daar nu goed op voorbereid.
Inmiddels wijst de teller 563.000 km aan en rijd hij nog steeds als een zonnetje. Zoals je kunt zien op de een-na-laatste foto zijn de afgelopen 7.000 km afgelegd met een gemiddeld verbruik van slechts 4,9L/100km. Een van de laatste modificaties, om van het irritante geluid van het kapotte deurslot linksachter af te komen, is het afgekoppelde slot. Je hoeft dus ook niet bang te zijn dat ze er ooit in zullen inbreken en schade aan de auto aanbrengen, want het portier kan gewoon open (alarm werkt wel).
Ik verhuis naar België (rustig maar, ik blijf gewoon Hollander). Na zo’n zorgvuldig opgebouwde historie is het natuurlijk logisch dat ik de auto mee wilde nemen. Helaas moet je daarvoor eerst naar een import-keuring in België. De auto slaagde met vlag en wimpel, maar een snelle rekensom van de ambtenaar gooide roet in het eten. De uitkomst was dat de totale kosten voor het importeren hoger liggen dan dat de auto nog aan economische waarde in zich heeft. Ofwel (Belgisch accent aan) “Menier, u kunt betrrr een ander voiture kopen, dan dezen te nimporteren” (Belgisch accent uit). Daarom zoek ik een geschikt baasje (mag zowel uit Nederland als Afrika) om ervoor te zorgen dat deze emotioneel overbeladen C-klasse die 1.000.000 km’s alsnog gaat halen. Ik twijfel daar in ieder geval geen moment over."
