Een DS is het echte leven
Stel: je geeft me heel veel geld. Dan ga ik allemaal dingen doen. Studieschuld afbetalen, stukje hypotheek aflossen, spaarpotjes vullen, gaatjes dichten... En dan, na een lange tijd… Dan ga ik leven. Dus auto’s kopen. Nou weet je: misschien begin ik daar eigenlijk wel gewoon gelijk mee. Grote sommen geld geef ik in mijn hoofd immers altijd uit aan auto’s. Ik wil in mijn hangaar (zit stiekem meer aan een oud kerkgebouw te denken) natuurlijk alle Mercedessen uit de jaren 70, 80 en 90, een dozijn Porsches en wat ander Duits spul. Ook wil ik moois uit Italië en Zweden. En natuurlijk Frankrijk. Tja, en als je iets uit Frankrijk gaat halen, dan kun je er gewoon niet omheen. Bien sûr dat er dan een Citroën DS moet komen (en een Renault 4 inderdaad).Als een student het kan…
Ooit heb ik het zelf overwogen. Een jongen uit mijn studentenhockeyteam had een snoek. “Dus je kunt als student best zo’n ding rijden? Kost dat dan niet enorm veel?”, vroeg ik hem. Daarna ging hij (met plezier!) uitleggen wat de auto allemaal al had gemankeerd in de afgelopen anderhalf jaar en wat er nog aan moest gebeuren. Ik begreep er niks van. Allemaal nieuwe woorden hoorde ik, waarvan bobine me nog het meest is bijgebleven. Geen idee wat het ook weer was. Iets met een draadje, iets moeilijks met veel geld. Nee, technisch ben ik niet zo’n wonder met auto’s. Ik kijk vooral naar hoe het eruit ziet, hoe het beweegt, hoe het klinkt, ruikt. Wat voor volk rijdt ermee, ook daar kijk ik naar. En al die dingen heeft de DS zo onwijs mee. Ik bedoel: heb jij ooit iemand in een DS zien rijden waarvan je dacht: Wat een zak… Nee toch?
Toen digitale fotografie nog nieuw (en korrelig) was: als student verliefd poseren bij een DS in Firenze.
Met mijn mond open
Ben ik hier nou een boek bij zijn cover aan het beoordelen? Ja, het lijkt er wel op. Soms moet dat toch ook gewoon kunnen? Er zitten gewoon boeken bij die goed zijn, omdat ze er vanbuiten gewoon hartstikke fijn uitzien. Als je er dieper induikt, snap je er geen moer van, maar het oog wil toch ook wat? Zo heb ik dat met een DS. Ik kan niet zo’n auto niet nakijken. Ik blijf het dus ook gewoon doen. Moet er best treurig uitzien hoe ik die gevaartes met mijn mond open volg als er eentje voorbijkomt. Daar hebben meer mensen last van overigens. Zeker in Nederland. De gladde oldtimer is hier erg populair. Het zal me niet verbazen als de Citroën DS-dichtheid per hoofd van de bevolking hier hoger ligt dan in het gros van de Franse departementen. We halen ze zelfs uit Amerika hier naartoe!
Zelfs als ze helemaal gaar zijn, zien ze er nog steeds lekker uit.
Vernieuwender dan Tesla?
De DS heeft een aantrekkingskracht die al een tijd duurt, en niet alleen bij de Nederlanders. Toen het ding in 1955 op de autosalon in Parijs werd onthuld, verkocht Citroën er binnen een week 80.000. Tegenwoordig krijgt alleen Elon Musk nog zulke dingen voor elkaar. “De DS was destijds dan ook minstens net zo vernieuwend als Tesla nu is.”, hoor ik een groepje denkbeeldige mannen zeggen (allemaal geen zak) met een grijze snor, een corduroybroek en een pijpje. De fans van de Franse godin – die allemaal uitbundig naar elkaar toeteren en zwaaien – hebben gelijk. De DS bracht voor het eerst hydropneumatische veren, meesturende koplampen en een auto met een ongekend lage Cw-waarde voor zijn tijd. C’est revolutionaire!Zo buitenaards mooi krijgen we nooit meer
Na de DS bracht Citroën ook nog wel fijne luxe sleeën. De CX, XM en C6: ze hebben allemaal hun liefhebbers en allemaal volkomen terecht, maar zo buitenaards mooi als de DS gaan we ze nooit meer zien. En al helemaal niet van Citroëns nieuwe premiummerk met de naam van dat legendarische model. Gelukkig rijdt er nog een hoop moois rond. En dan vooral in Nederland. Steeds als ik een mooi exemplaar zie, gaat de iPhone uit de broekzak. En, nogmaals, mocht die grote oranje walvis ooit voorbij komen zwemmen, dan ga ik voor de mooiste snoek van Nederland. Er staan er nu zo’n twintig op Marktplaats auto’s en nog eens vijftien onder oldtimers. Mijn persoonlijke favoriet is overigens de Break (zie foto). De goedkoopste exemplaren moeten iets van 5.000 euro opbrengen, maar ik heb dan weer geen idee wat de staat van de bobine van deze auto’s is…
Mijn persoonlijke favoriet: de Break.
